Partyzantka XXI wieku

Partyzanci XXI w. to w pewnym sensie temat tabu dla wielu państw Zachodu, szczególnie jeśli chodzi o ich użycie na polu walki, oczywiście jako wzmocnienie własnych działań obronnych. Albowiem przez lata kwestia partyzantki była przede wszystkim rozpatrywana przez kontekst raczej działań kontrpartyzanckich, a nie przygotowywania się do stworzenia i animowania własnych operacji na zapleczu przeciwnika. Jednakże, rosyjska agresja na Ukrainę przywróciła ten temat do mainstreamu, widząc jak Ukraina przygotowała się i realizuje operacje na okupowanych obszarach własnego terytorium. Przypominając przy tym, chociażby bogate doświadczenia państw NATO w zakresie doktrynalnego ujęcia operacji (ang.) stay-behind. Podkreślając jednocześnie znaczenie dla działań partyzanckich synergii sił operacji specjalnych z ich wyjątkowymi możliwościami i tajnych operacji służb specjalnych. Trzeba więc zastanowić się czy we współczesnych systemach obronnych powinno się rezerwować jakiś zakres dla wcześniej przygotowanych zasobów partyzanckich, jakie powinny być tego determinanty i przede wszystkim jakie ograniczenia powinny mieć miejsce w takich działaniach.